هنگامی که صدایی رابرای گوش ندادن انتخاب می کنید به یادگیری و شنیدن خود کمک کرده ایید.
ما یک کلاس خلاق در سطح پایه پنجم هستیم، کسانی که مشتاق کسب اطلاعات بیشتری در مورد جهان هستند. ما از تفکر خلاقانه در این مقاله و یادگیری بیشتر در مورد چیزهایی که هر روز با آن روبرو هستیم لذت کاملی بردیم. سر و صدا ! تجربه ی جذاب ما در این مورد بخشی از مواردی است که ذهن های تازه شکل گرفته با آن روبروست.
خلاصه
گوش دادن به اصوات مهم به یادگیری ما کمک می کند با این حال جدا کردن اصوات مهم از صداهای نه چندان مهم یا نویز می تواند کار سختی باشد. قسمتهای مختلف مغز ما تحت تأثیر صداهای متفاوت می باشد و این موجب دشواری یادگیری خواهد شد. با رشد مغز ما بهتر می توانیم صداهای مهم را از صداهایی که مهم نیستند جدا کنیم. با این حال چند ترفند گوش دادن وجود دارد که هم کودکان و هم بزرگسالان می توانند از آنها برای شنیدن و یادگیری در سر و صدا استفاده کنند.
والدین غالباً انتظار یادگیری را از کودکان خود دارند، در کلاس هایی پر از سر و صدا که صندلی ها کف زمین را می تراشند، ماشین های چمن زنی چمن های بیرون را برش می دهند و دانش اموزان دیگر در میز بعدی صحبت می کنند!! ما اخیراً صداهای موجود در ۱۵۷ کلاس را اندازه گیری کردیم. حتی بدون حضور دانش آموزان در اتاق، ۱۳۷ کلاس دارای سر و صدای کافی برای ایجاد تداخل در گوش دادن بودند! ممکن است به نظر برسد که صداها سفری کوتاه در مغز ما دارند اما صداها راه های زیادی برای ایجاد اختلال در یادگیری دارند. آنچه که می تواند بسیار ناامید کننده باشد این است که گاهی اوقات صداها برای بزرگسالان به اندازه کودکان آزار دهنده نیست. این موضوع تا حدی به دلیل ساختار سیستم شنوایی کودکان می باشد. سیستمی که مسئول شنوایی است مانند یک دستگاه مکانیکی شامل قطعاتی میشود این قطعات نورون هایی هستند که اطلاعات مربوط به صدا را از گوش به مغز منتقل می کنند. این سیستم به صورت پیوسته در حال رشد و تغییر است.(شکل ۱) بزرگسالان دارای مهارت های مقابله با سر و صدا هستند. ما در مورد اینکه چگونه صداهایی که مهم به نظر نمی رسند درک سایر صداها را دشوار می کنند بحث خواهیم کرد و سپس به شما ترفندهایی برای گوش دادن و یادگیری در میان سر و صدا ارائه خواهیم داد.
شکل ۱ – در اینجا ساختارهای ماشین مانند و نورونهای سیستم شنوایی را می بینیم.
قسمت هایی که بیشتر درگیر شنیدن و یا نادیده گرفتن صداها هستند برچسب گذاری شده اند. گوش های بیرونی به سمت داخل کانال گوش می آیند ما باید صداهای مهم را بررسی کنیم زیرا گوش بیرونی مانند یک قیف تمام صداها را از خود عبور میدهد و به داخل گوش میبرد. قسمت حلزونی گوش صداها را به الکتریسیته تبدیل می کند و به سمت اعصاب شنوایی می برد تا به ساقه مغز برسند و سپس سیگنال های الکتریکی در مسیر رسیدن به قشر شنوایی در لوب گیجگاهی مغز از تالاموس عبور می کنند.
دسته بندی صداها
صداهای مختلف از طرق مختلف بر سیستم شنوایی ما تأثیر می گذارند در اینجا ما بر روی سه نوع صدا تمرکز خواهیم داشت. اول صدایی که با گذشت زمان تغییر می کند مانند صدایی که در زمان مکالمه دو همکلاسی شما وجود دارد. مثال دیگری که میتوان برای صداهای متغیر نام برد زمانی است که شما در حال گوش کردن به صدای جاز هستید و همزمان درس هم می خوانید. زمانی که صداها تغییر می کنند گاهی دارای یک صدا با دامنه بلند مانند صدای شیپور هستیم و گاهی مانند صدای یک توبا دامنه ی صدا کم است. گاهی صدا بلند و گاهی آرام است. ما بلندی صدا را بر حسب دسی بل اندازه گیری می کنیم صداهای نرم مانند خش خش برگها حدود ۲۰ دسی بل و صداهای بلند مانند موتور هواپیما بیش از ۱۰۰ دسی بل هستند. دوم صدای ثابت است این صدا معمولا از ابتدا تا انتها یکسان به نظر می رسد مانند صدای چرخش فن یک رایانه، غرش ماشین چمن زنی و یا صدای پیچیده درکافه تریا زمانی که همه همزمان صحبت می کنند. نوع سوم صدا ناگهانی و کوتاه است صداهای این دسته اغلب تعجب آور هستند این صداها ممکن است مانند بسته شدن محکم در بلند باشند اما بلندی صدا الزامی نیست فقط باید از صداهای اطراف بلندتر باشد. اگر بقیه اتاق خیلی ساکت باشد یک تلفن همراه با صدای ملایم میتواند در این گروه قرار بگیرد.
جدا کردن صدا از صدا
وقتی یک مکان دارای صداهای زیادی باشد تمام صداها با هم مخلوط می شوند و به گوش ما می رسند. سیستم شنوایی شما چیزی بیشتر از گیرنده های امواجی که به شکل انحنا در کناره های سر شما قرار دارد و به ان گوش می گویند می باشد. تنها بخشی از سیستم شنوایی به قسمت خارج سر متصل است و مردم معمولاً ان را گوش می نامند دانشمندان به هر چه از گوشه گوش تا حلزون گوش وجود دارد “گوش” می گویند. هر گوش شما شامل یک طبل گوش می باشد که به مجرای گوش می رسد. استخوان های بسیار کوچکی در طرف دیگر طبل گوش شما قرار دارد ساختاری به نام (حلزون گوش) یک ساختار مارپیچی شکل که امواج صوتی را به سیگنال های عصبی تبدیل می کند و مسیر آن به عصب های شنوایی ختم میشود ،یکی از ۱۲ عصب جمجمه که نخاع را دور می زند، حلزون گوش مکانی است که اصوات با هم مخلوط می شوند، می توانید آن را مانند یک برکه تصور کنید صداهایی که به حلزون گوش شما می آیند مانند سنگهایی هستند که هنگام پرتاب شدن در برکه موج ایجاد می کنند اگر هر دانش آموز در کافه تریا مانند کسی باشد که سنگی را به برکه پرتاب می کند پس امواج همه جا وجود دارند درنهایت موج ها با یکدیگر ادغام می شوند و بعد از مخلوط شدن امواج تشخیص اینکه دقیقاً کدام موج مربوط به کدام دانش آموز است کار دشواری می باشد. این اولین دلیل سختی یادگیری در هنگام سر و صدا است، دو صدا اگر در یک زمان و یک مکان با هم باشند خیلی واضح نیستند و اگر دو صدا در یک مکان شلوغ با هم ادغام شوند گیج کننده می شوند. هر سه نوع صدا با صداهای مهم مخلوط می شوند اما صداهای ثابت بیشتر با صداهای دیگر مخلوط می شوند. برخلاف صداهای ناگهانی صداهای ثابت مدت زمان بیشتری طول می کشند و برخلاف صداهای متغییر صدای ثابت هرگز ارام تر نمی شود. وقتی صدای متغییر ارام تر می شود حتی برای یک لحظه، صداهای مهم راحت تر خود را به حلزون گوش می رسانند. یک ترفند استفاده از لحظه های ساکت نگاه اجمالی به صداهای مهم در ان لحظه است.حلزون گوش ما قبل از تولد کاملاً رشد کرده است بنابراین صداها برای بزرگسالان و کودکان در حلزون ها یکسان هستند. با وجود این بزرگسالان بهتر می توانند از ترفندهایی مانند “نگاه اجمالی” برای شنیدن صداهای مهم استفاده کنند. دلیل این است که با افزایش سن توانایی مغز ما در پردازش صدا بهتر می شود. به منظور درک آنچه در اطراف ما اتفاق می افتد باید صداهای مخلوط را به بیت های جداگانه تقسیم کنیم. یک ترفند کمک کننده به ما در جدا کردن اصوات بلندترجلوه دادن صدای مهم است. تصور کنید برکه ما پر از موج سنگ هایی است که دانش آموزان پرتاب می کنند. حال تصور کنید که معلم شما یک تخته سنگ بزرگ را پرتاب می کند ممکن است موج بزرگ تخته سنگ با امواج سنگ های دانش آموزان مخلوط شود اما موج های تخته سنگ بسیار بزرگ هستند و به راحتی می توان آنها را جدا کرد. ما از کودکانی با شنوایی معمولی و کودکان کم شنوا دعوت کردیم تا به جملات مهم در سر و صدای پس زمینه گوش دهند تعداد کمی از کودکان در هر دو گروه می توانستند در حالی که جملات ارام تر از صدای زمینه بودند و یا زمانی که جملات مهم و صدای زمینه دارای بلندی یکسانی بودند آن ها را درک کنند اما به محض بلندتر شدن صدای جملات حتی چند دسی بل، اکثر کودکان دارای شنوایی معمولی قادر به جدا کردن صدا از صدا و درک جملات بودند اما بعضی از کودکان برای جداسازی احتیاج به صداهای بسیار بلندتر از صدای زمینه داشتند.(شکل ۲ را ببینید)
شکل ۲ – تعداد بسیار کمی از کودکان نیمی از آنچه را که سخن گو با صدای ارام تر از صدای زمینه میگوید درک می کنند.
به عنوان مثال پایین نمودار زمان صحبت کردن معلم می باشد(بیشتر افراد در حدود ۶۰ دسی بل صحبت می کنند) بعد ان ماشین چمن زنی (۷۰ دسی بل) و یک کلاس پر سر و صدا حدود ۹۰ دسی بل است! بیشتر کودکانی که دارای شنوایی معمولی هستند نیاز دارند که بلندگو حداقل به اندازه صدای زمینه(سمت راست) بلند باشد. کودکان نزدیک بالای نمودار نیازدارند تا صدای سخن گو بلند تر از صدای زمینه باشد. توجه داشته باشید که تقریباً تمام کودکان کم شنوا نزدیک بالای نمودار (سمت چپ) هستند این نشان می دهد که گوش دادن به صدا در کودکان کم شنوا تا چه میزان سخت تر است حتی زمانی که از سمعک استفاده می کنند.
بلندتر جلوه دادن صداهای مهم یک ترفند مفید است زیرا روش های زیادی برای بالا بردن صدای معلم شما وجود دارد. می توانید از معلم خود بخواهید که بلند تر صحبت کند یا می توانید به معلم خود نزدیکتر شوید. همچنین می توانید برای کم تر شدن میزان سر و صدا تلاش کنید اگر سر و صدا بیرون است بخواهید تا پنجره ها را ببندند. مغز ما همچنین یک ترفند مفید برای آرام تر نشان دادن صداهای نه چندان مهم دارد به این ترفند خوگیری گفته می شود. خوگیری به شرایطی گفته می شود که چیزی بارها و بارها ارائه شود و ما دیگر به آن پاسخ ندهیم. خوگیری برای صداها، مناظر، بوها و لمس ها اتفاق می افتد. آیا تا به حال ذرت بو داده درست کرده اید که بوی بسیار خوبی داشته باشد؟ بعد از مدتی دیگر متوجه بوی آن نمی شدید سپس به دستشویی رفتید و وقتی برگشتید دوباره بوی ذرت بو داده خود را حس کردید. این نمونه ای از خوگیری به بو است. بوی ذرت بو داده هنمچنان وجود دارد اما مغز شما دیگر به ان توجه نمی کند. همین اتفاق می تواند در مورد صداها، به ویژه صداهای ثابت رخ می دهد. حتی اگر صدای ثابت در واقع آرام تر نباشد با گذشت زمان پاسخ مغزی کوچکتری ایجاد می کند که باعث می شود صدای مهم در مقایسه با آن بلندتر به نظر برسد. متأسفانه کودکان در سنین ۹ تا ۱۱ سال نسبت به بزرگسالان نیاز به صداهای طولانی تری برای خوگیری دارند. توانایی بزرگسالان در خوگیری صداهای ثابت ممکن است یکی از دلایلی باشد که آنها حتی هنگام سر و صدا در درک کلمات مهم بهتر از کودکان هستند. ما همچنین متوجه خواهیم شد که هر صدا از کجا می آید و اصوات را از هم جدا می کنیم. این امکان پذیر است زیرا ما دارای دو گوش هستیم صدایی که در سمت راست شماست برای گوش راست شما کمی بلندتر از صدایی است که به گوش چپ شما می رسد. تفاوت آنقدر کم است که شما هرگز متوجه آن نخواهید شد اما سیستم شنوایی شما متوجه می شود! اطلاعات صوتی پس از خروج از هر حلزون در امتداد عصب خاصی به نام عصب شنوایی مستقیماً به ساقه مغز می روند. ساقه مغز از هر دو حلزون گوش سیگنال های عصبی دریافت می کند و می تواند تشخیص دهد که کدام حلزون صدای اول و بلندتری را شنیده است. تا زمانی که ما بزرگسال میشویم ساقه ی مغز ما کشف کرده که صداهای دور سر ما دقیقا چقدر زمان می گیرند یا چقدر بلندی انها تغییر میکند. سر ما تا ۶ سالگی خیلی سریع در حال رشد کردن است که این پیدا کردن صداها را برای کودکان کوچک تر سخت تر می کند. دانستن اینکه هر صدا از کجا می آید به سیستم شنوایی ما کمک می کند تا اصوات را یک دست کند.
ما با توجه کردن به یک صدا در حالی که صداهای دیگر را نادیده می گیریم می توانیم صداهای مخلوط شده را از هم جدا کنیم. ما دقیقا نمی دانیم که چگونه مغز قادر به انجام این کار است. گاهی اوقات به نظر می رسد که ما تصمیم می گیریم که به چه چیزهایی توجه کنیم اما گاهی اوقات هم به نظر می رسد مغز ما برای ما تصمیم می گیرد. اگر شما در کلاس مشغول کار باشید و ناگهان دری با شدت بسته شود همه دانش آموزان به در نگاه خواهید کرد. در این حالت سیستم شنوایی شما صدا را شنید، کشف کرد که از کجا می آید و تصمیم گرفت که ممکن است به اندازه کافی مهم باشد تا بتوانید به آن توجه کنید. یک ایده این است که ممکن است تالاموس(ساختاری در اعماق مغز که اطلاعات مربوط به صدا، بینایی، چشایی و لمس را به بقیه نقاط مغز ارسال می کند) باشد که مغز ما را از تغییرات در محیط اطرافمان آگاه می کند.
تالاموس اطلاعات را به عنوان صداها، مناظر، مزه ها و لمس کسب می کند. تالاموس می تواند محیط اطراف ما را کنترل کرده و زمان تغییر صدا، بینایی یا لمس را تشخیص دهد. اگر صدا به طور غیرمنتظره ای بیاید و یا تغییر کند بیشتر مورد توجه ما قرار می گیرد این بدان معنی است که تغییر صداها حتی زمانی که ما آنها را نمی خواهیم ممکن است توجه ما را جلب کند.
سر و صدا یادگیری آنچه می بینیم را دشوار می کند.
نه تنها سر و صدا توجه به صداهای مهم را دشوار می کند بلکه سر و صدا توجه به اطلاعات مهمی که می بینیم را نیز دشوار می کند. تا زمانی که کودکان حدود ۹ سال داشته باشند حتی صداهای ثابت مانند تهویه هوا می توانند به حافظه آنها آسیب بزنند. به نظر می رسد که صداهای ثابت بزرگسالان را خیلی آزار نمی دهد احتمالاً به این دلیل است که به آنها عادت می کنند. با این حال هم کودکان و هم بزرگسالان می کوشند تا در هنگام تغییر صدا در پس زمینه کلمات را به خاطر آورند به خصوص اگر تغییر صدا شامل تغییر کلمات هم باشد. این بدان معناست که اگر تلویزیون روشن باشد یاداوری آنچه خوانده اید کمتر می شود. حتی کودکان در سنین ۱۲ سالگی در به خاطراوردن صداهای در حال تغییرکه کلمه ندارند ،مانند موسیقی جاز، مشکل دارند. به عبارت دیگر همه صداها در جوانی حافظه را مختل می کنند اما با بزرگتر شدن نادیده گرفتن صداهای مختلف آسان می شود. این نشان می دهد که هرچه بزرگ تر می شویم مغز ما در کنترل صداهایی که توجه ما را جلب می کنند بهتر می شود. هنگامی که آنچه مغز ما به آن توجه دارد را کنترل کنیم بهتر می توانیم گوش دهیم و یادگیری بهتری در میان صداها داشته باشیم.
از چشمان خود برای کمک به شنیدن استفاده کنید.
یک ترفند بسیار مهم در گوش دادن این است که به صداهای مهم نگاه کنید. نگاه کردن به چیزی کمک می کند تا به آن توجه کنیم این به ما کمک می کند صدای مهم را از نویز جدا کنیم. همچنین می توانیم از شکل لب های شخص به عنوان سرنخ برای صدایی که او می گوید استفاده کنیم. از دوست خود بخواهید بدون ایجاد صدا کلمات “تاریک” و “مارک” را بگوید توجه کنید که چگونه لب های او به هم می پیوندند تا صدای “م” را ایجاد کنند. افرادی که در استفاده از این سرنخ های لب خوانی تبحر دارند در درک گفتار در سر و صدا نیز بهتر هستند.
نتیجه
سر و صدا گوش دادن و یادگیری را دشوار می کند. به خصوص کودکان در گوش دادن و یادگیری در سر و صدا مشکل دارند زیرا سیستم شنوایی آنها هنوز در حال پیشرفت است. با این وجود دانشمندان ترفندهایی را کشف کرده اند که به ما کمک می کند تا بهتر بشنویم.
References
[۱] ↑ Spratford, M., Walker, E. A., and McCreery, R. W. 2019. Use of an application to verify classroom acoustic recommendations for children who are hard of hearing in a general education setting. Am. J. Audiol. 28:927–۳۴٫ doi: 10.1044/2019_AJA-19-0041
[۲] ↑ Muenssinger, J., Stingl, K. T., Matuz, T., Binder, G., Ehehalt, S., and Preissl, H. 2013. Auditory habituation to simple tones: reduced evidence for habituation in children compared to adults. Front. Hum. Neurosci. 7:377. doi: 10.3389/fnhum.2013.00377
[۳] ↑ Hall, J. W. III, Grose, J. H., Buss, E., and Dev, M. B. 2002. Spondee recognition in a two-talking masker and a speech-shaped noise masker in adults and children. Ear Hear. 23:159–۶۵٫ doi: 10.1097/00003446-200204000-00008
[۴] ↑ Nakajima, M., and Halassa, M. M. 2017. Thalamic control of functional cortical connectivity. Curr. Opin. Neurobiol. 44:127–۳۱٫ doi: 10.1016/j.conb.2017.04.001
[۵] ↑ AuBuchon, A. M., McGill, C. I., and Elliott, E. M. 2019. Auditory distraction does more than disrupt rehearsal processes in children’s serial recall. Mem. Cogn. 47:738–۴۸٫ doi: 10.3758/s13421-018-0879-4
[۶] ↑ McCreery, R. W., Walker, E., Spratford, M., Lewis, D., and Brennan, M. 2019. Auditory, cognitive, and linguistic factors predict speech recognition in adverse listening conditions for children with hearing loss. Front. Neurosci. 13:1093. doi: 10.3389/fnins.2019.01093
[۷] ↑ Calandruccio, L., Leibold, L. J., and Buss, E. 2016. Linguistic masking release in school-age children and adults. Am. J. Audiol. 25:34–۴۰٫ doi: 10.1044/2015_AJA-15-0053
source Link: https://kids.frontiersin.org/article/10.3389/frym.2020.00104
